طراحی و تدوین برنامه مداخله روان‌شناختی خانواده‌محور: ارزیابی اثربخشی در رضامندی زوجیت والدین شاغل دارای نوجوان

هدف پژوهش حاضر، بررسی میزان اثربخشی برنامه مداخله روان­شناختی خانواده­محور، در رضامندی زوجیت والدین شاغلی است که فرزند نوجوان دارند.  روش پژوهش بر حسب هدف، کاربردی و بر حسب گرد‌آوری اطلاعات، شبه‌آزمایشی طرح دوگروهی ناهمسان با پیش‌آزمون و پس‌آزمون،  با گروه گواه است. برای جامعه آماری، 30 نفر از والدین شاغل در یک سازمان دولتی که حداقل دارای یک فرزند 11-16 ساله بودند، با روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب و به­صورت تصادفی به دو گروه مساوی آزمایشی و گواه، تقسیم شدند. گروه آزمایش طی برنامه مداخله روان­شناختی 12 جلسه­ آموزش گروهی، هفته­ای یک جلسه و هر جلسه 90 دقیقه قرار گرفت. گروه گواه هیچ مداخله­ای دریافت نکرد. ابزارهای این پژوهش، پرسش‌نامه  محقق­ساخته ویژگی‌های جمعیت­شناختی، پرسش‌نامه  محقق­ساخته نیازسنجی و مقیاس رضامندی زوجیت افروز(1390)(AMSS) است . تحلیل داده­‌ها نیز به روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره از نوع اندازه­گیری­های مکرر، انجام گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بین گروه‌های آزمایش و گواه در میزان رضامندی زوجیت، تفاوت معناداری وجود دارد (05/0> P). همچنین برنامه مداخله تدوین‌شده باعث ارتقای رضامندی زوجیت در تمام خرده­مقیاس‌ها شده و این نتایج در پیگیری سه‌ماهه نیز پایدار بود.